Ben uçamıyorum ? Kanatlarım kırık. Yada hiç olmadı.

Bi' kenara oturup insanların koşuşturmacalarını izlemek ne kadar zevkli değil mi ?
Hepsinin kendi kafasında küçük sorunları . Küçük mutlulukları var. Senin oturduğun yerde
kaç kişi oturdu ? Ne düşündü orda. Hepsi senin gibi miydi ? İnsan denen varlığın beş para etmez
olduğunun farkındamıydı ? Bunları sormak gerekir bazen kendine . İşte o soruları soruncada. Bi' an kanatlanıp uçmak istersin. Hayat denen koşuşturmanın beş para etmez olduğunu anlayıp.
Hayat denen şeyin ne kadar acımasız olduğunu düşünüp. Uçmak istersin . Ama farkedersin ki . Kanatların kırıktır . Yada hiç olmamıştır . Ama inanıyorum. Bi' gün uçup gidicem. Çoook uzaklara. Bi' kuş gibi. Kanatlanıp. O zaman ordaki insanların ne düşünüp hissettiği umrumda bile olmicak.
Ne kadar güzel. Dertsiz tasasız. Yolları kovalamak. Bu olucak bi gün. İnsan denen beş para etmez
bencil , pislik yaratıktan kurtulucaz . Yeni bi' benliğe giricez hep beraber. Umuyorum.
Umuyorum. Umarım bu ummakla kalmaz . Hep beraber uçmak . Aslında. Uçabiliriz. Kanatlarımız olmadan. İstediğim şeylere doğru. Umutlarımıza doğru. Bu hayat bizim. Zengin ve mutsuzda olabiliriz . Beş parasız ama hayallerimizlede olabiliriz . Bunu seçmek bize kalmış. Sonuçta bu bizim hayatımız . Hayatımızı Açgözlü ve bencil cede besleyebiliriz. Onunla süpersonik şeylerde yapabiliriz . Seçim bize kalmış .